Het eerste verkeerslicht van Duitsland.

In 1924 beschreef journalist en romanschrijver Joseph Roth (1894-1939) de Potsdamer Platz als een "etterende wond". Dit grote verkeersknooppunt in het hart van Berlijn was destijds een van de drukste van Europa.

Datzelfde jaar werd het de locatie van de allereerste verkeerslichten van Duitsland, en mogelijk van het Europeese continent. (Alhoewel over dat laatste veel discussie is)

De verkeerslichten zijn ontwikkeld door Siemens en ontworpen door Jean Krämer

Roths woorden kregen nog meer kracht toen de Potsdamer Platz, ooit de fysieke manifestatie van het hectische tempo van de stad als 'Elektropolis', door de oorlog volledig werd verwoest.

Het gebied werd een leegte die het breedste punt van de 'dodenstrook' van de Berlijnse Muur vormde. Deze plek werd vereeuwigd in de klassieke film Der Himmel über Berlin (Engelse titel: Wings of Desire) van Wim Wenders, waarin een oude man treurig door de woestenij loopt en wanhopig mompelt dat hij "de Potsdamer Platz niet kan vinden".

In de jaren negentig keerde het verkeer terug naar de Potsdamer Platz, die opnieuw een Europese recordbreker werd - dit keer als Europa's grootste bouwterrein.

De herontwikkelde Potsdamer Platz omvat nu gebouwen van gerenommeerde architecten zoals Renzo Piano, Richard Rogers, Hans Kollhoff en Helmut Jahn.

Op het Potsdamer Platz, in het midden staat een replica van de verkeerslichttoren van Siemens uit 1924.

Deze toren, met een wijzerplaat en een kamer met glazen ramen, biedt een politieagent de mogelijkheid om het verkeer te regelen en te genieten van het uitzicht op de torenhoge gebouwen.

De replica, met een hoogte van 8,5 meter valt dit nu in het niet bij de omringende hoogbouw, waaronder het Daimler Building en het Sony Center.